Bugün kendimi en çok bir kar tanesine benzetiyorum.
Dudaklarının üzerine düşmüş,
Erimekten korkmayan bir kar tanesi.
Erisemde içeri sızılırım diye bütün umudum.
Belki tükürüp kurtulursun hemen.
Belkide yutup kanına karıştırırsın.
Ve ben ne mutlu olurum senin içinde.
Yine fazlaca daldım hayallere sevgilim.
Beni anla demiyorum biliyorum yapamazsın.
Kimse yapamaz sadece Werther anlar acılarımı.
Sadece Werther öğretir bana ilacımı.
Sokak köpeklerine baktım az önce penceremden.
Kendimi en çok kuduz olanına benzettim.
Saldırıyor fazlaca sevmeye gelenede öldürmeye gelenede.
Ve hep yalnız ve hep şikayetçi sanki bu durumdan.
Ağzından ağlıyor salyalarıyla.
Ölüyor yavaş yavaş, yaralıyor önüne geleni.
Kaçırıyor herkesi herşeyi kendinden.
Ve ben en çok bu köpeğe benzettim kendimi sevgilim
Sen iyileştirmeye çalıştın bense hep yaraladım seni.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder