Çıkar Bir Gün Elbet

Cambazlar düşüyor ipten sevgilim.
Çığlık atıyor dizeler
Füzeler havalandı yüreğimden
Tüm umutsuzluklar infilak ettirildi.
Bugün
Yeniden sevmeye başlıyorum sanki seni.
Mezardan çıkıyor bir ceset
Kaset başa sarıyor kendini.
Oysa yeniden başlamak için sevmemem gerekirdi bir süreliğine de olsa.
Yok olmadı öyle bir şey
Hâşa
Bir gün bile eksilmedi sana olan sevgim.
Gelmeyeceğine inandığım kadar inandım sana.
Bekleyeceğime inandığın kadar inan bana.
Seviyorum seni.
Kaç şiir daha yazayım ?
Kaç dizeyi dize getireyim ?
Kaç kilo gözyaşı düşsün hücre başına ?
Anla sadece
Duy biraz
Dinle
Dinlen artık azcık benim göğsümde
Ara ver kaçmalarına karanlıklara
Aran yok gündüzle biliyorum
Gecenin kendisi oluyorsun bizzat sen.
Bense körebe oynayan zavallı çocuk.
Hiç tutamıyorum ellerine.
Saçların uzak
Tuzak kuran rüzgarsa kokunu getirmiyor genzime.
Nabzım düşmüyor bir nebze.
Sürekli kaybedince daha iyi anlıyorum.
Bu oyun hep sürecek
Bitmeyecek hiç bu nöbet.
Ve
Yenilen İslâm sevmeye doyamaz diyen biride çıkar birgün elbet.